Sesja jest poświęcona  nazwom własnym głównie Wielkopolski, ich pochodzeniu, historii oraz przemianom, jakim one podlegały w ciągu stuleci. O nazwach opowiadają językoznawcy oraz przedstawiciele innych dyscyplin naukowych, historycy, antropolodzy, leśnicy oraz krajoznawcy. Wszystkich bowiem interesują nazwy własne i ich pochodzenie.

Przedmiotem naszej uwagi są także nazwy z innych rejonów zarówno Polski, jak i świata, co pozwala z jednej strony na uwypuklenie specyfiki nazewniczej Wielkopolski, a z drugiej – na wskazanie swoistych uniwersaliów językowych, ujawniających się w różnych genetycznie systemach nazywania.

Życie nazw własnych jest dłuższe niż życie jednostki, nawet jeśli nazywany obiekt czy obszar podlega przekształceniom. Dlatego nazwy jako znaki kultury są niezniszczalne, stanowią wyraz obecności naszych przodków, ich sposobu myślenia i doświadczania świata, a zarazem wywołują w nas potrzebę wyjaśnienia: Skąd się wzięły? Co mówią nazwy Wielkopolski i innych terenów kraju, a nawet świata?

Momentowi tworzenia nazw własnych zawsze towarzyszy jakaś myśl o kimś lub o czymś. Ona wyraża się w najróżniejszych formach nazw, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie, lecz czasem ta pierwotna myśl zaczyna się zacierać i kolejne pokolenia nie pamiętają już, dlaczego kogoś lub coś nazwano w ten, a nie inny sposób. Dzięki wiedzy o mechanizmach językowych i o procesach powstawania nazw potrafimy, przynajmniej w odniesieniu do ich części, wyjaśnić, skąd tak utworzone słowa pochodzą i co znaczyły, a zarazem, co znaczą dla współczesnych użytkowników języka.    

Zapraszamy do wysłuchania wykładów.